e é un
señor moi finchado
que está
no outo do ceio
todo o
día relumbrando.
Vai
vestido de marelo,
leva
chaleque encarnado.
Moi
seguro de se mesmo
o seu
calor nos vai dando.
O sol
chámase Lourenzo
e é un
señor moi señalado.
¡Si non
fora polo sol
estaría
o mundo xeado!
Soio o
sol manda no ceio,
moi
solemne, moi barbado.
¡As súas
barbas son os raios
con que
nos vai alumando!
Manuel
María: «Os soños na gaiola»
Ningún comentario:
Publicar un comentario